Trzeba przyznać, że wyszedł nam z tego całkiem ciekawy, a nawet lekko zabawny materiał (to jak zwykle zasługa Karoliny Iszoro). Ale sama historia nie jest zabawna. Gdy się nad tym chwilę zastanowić cała sprawa jest kuriozalna.  

W teorii zarządzania istnieje pojęcie zarządzanie przez kryzys. Określa się tak wywoływanie sytuacji kryzysowych w celu osiągnięcia pożądanych reakcji określonych osób lub nawet całych grup społecznych. Udowodniono, że jeśli trudno uzyskać poparcie dla pewnych pomysłów, można wywołać kryzys. Jeśli plan się powiedzie, ten kto wywołał kryzys, a następnie sprawnie zapanował nad sytuacją, zyskuje autorytet wybawiciela.  Problem w tym, że ten kto wywołuje kryzys, powinien też być do tego dobrze przygotowany i musi kontrolować wydarzenia. Ale to burmistrzowi nie wyszło. 

I tak, zamiast książkowego przykładu zarządzania przez kryzys, mamy dużą porcję zarządzania przez chaos. Tak, takie pojęcie też istnieje! Nie da się ukryć, że wielką zaletą bycia chaotycznym przywódcą jest to, że zyskuje się dużo uwagi. A to wydaje się burmistrzowi bardzo podobać, tym bardziej, że żyjemy w świecie, gdzie ilość uwagi jest często ważniejsza niż merytoryczna treść. 
Jest jednak druga strona tego medalu. Zastanówmy się, co chaotyczne zarządzanie robi z ludźmi i z miastem, za które odpowiedzialność bierze na siebie każdy burmistrz.  Chaotyczny przywódca jest jak Loki, oszust z mitologii nordyckiej, który sieje ziarna zamieszania i niezgody. Na dłuższą metę może służy to jemu, ale nikomu więcej.

Sami Państwo oceńcie – prócz materiału wideo, publikujemy też w chronologicznej kolejności pisma, jakie burmistrz i wójt wymieniali między sobą.  Zwróćcie uwagę na daty, na ton tych pism i sami zdecydujcie, czy mamy rację krytykując burmistrza za wywołanie chaosu.

Kinga Wiśniewska

Cykliczne i oparte na otwartych danych, raporty o stanie naszego miasta i regionu przygotowujemy w ramach wsparcia rozwoju mediów obywatelskich :