Niezwykła kolekcja eksponatów w prywatnym mieszkaniu. Miejsce spotkań pasjonatów historii i regionu. Kolekcja eksponatów. Muzeum, które żyje rozmowami, przynoszonymi przez ludzi przedmiotami.
Gdzie to jest?
Całkiem niedaleko. Po sąsiedzku. W Iławie.
Intensywnie poszukujemy bohaterów do naszych opowieści w cyklu „Długa drga do Polski” . Pierwsze filmy w tegorocznej, drugiej edycji można zobaczyć tutaj : https://youtu.be/aJcGDvHRsqw , https://youtu.be/_dF8Teg7zm4 , https://youtu.be/sr1QGwBt4Fs .
Ścieżki tych poszukiwań zaprowadziły nas tym razem do Iławy. Do miejsca powstałego z prywatnej inicjatywy i pasji. Do Salki Muzealnej prowadzonej przez Waldemara Wysockiego w prywatnym mieszkaniu. Pan Waldemar i grupa podobnych Jemu pasjonatów szuka, zbiera i dba o przedmioty związane w jakiś sposób z lokalną historią.
Jak mówi Waldemar Wysocki, dla niego ważna jest historia związana z danym przedmiotem. Wtedy przestaje być tylko materialnym, niemym świadectwem czasu. Przedmiot dostaje swoje indywidualne życie przez to, komu służył i jakie były jego losy.
W zbiorach, ciągle powiększających się przez przynoszone znaleziska można obejrzeć przedmioty codziennego użytku jak sprzęty kuchenne i nocniki 😉 . Są też książki i meble, metalowe elementy narzędzi rolniczych, szkło, fajans, książki, odręczne zapiski a nawet perfumy.
W gablotach i na starych meblach znaleźć można wiele przedmiotów z historią.
Kolekcja kałamarzy
Mnie najbardziej zauroczyła kolekcja starych kałamarzy. Take prozaiczne przedmioty jak szklane pojemniczki na atrament a jaka rozmaitość form. Poniżej kilka zdjęć tej kolekcji.
Tę prywatną Salkę Muzealną można odwiedzać w każdy pierwszy piątek miesiąca od godz. 18-tej. A przy okazji porozmawiać z pasjonatami lokalnej historii, poszukiwaczami ciekawych eksponatów w zbieranych tu kolekcjach.
Salka Muzealna mieści się w jednym z najstarszych zachowanych budynków w Iławie, budynku przy ul. Kościuszki 4. O tym budynku i jego dziejach opowiemy w filmie.
Budynek przy ul Kościuszki 4 był pierwszą siedzibą burmistrza Iławy. Maksymilian Grabowski administrował miastem do 1948 roku. W tymże roku zakończył pracę jako burmistrz i nie udaje się dotrzeć do informacji o tym co się z nim stało, jaki był jego los później.
W budynku o którym mamy opowieść przed II wojna mieściło się Atelier Eduarda Altmana. Było to przeszklone studio fotograficzne. Znajdowało się na I piętrze budynku i miało podniesioną aż do poziomu strychu przeszkloną ścianę i część sufitu. Widać to dosyć dobrze na poniższej ilustracji. Część budynku poniżej szyldu jest przeszklona.
Współcześnie w kamienicy przy Kościuszki 4 mieści się Sala Muzealna. Wszystkie zdjęcia zrobione zostały właśnie tam. Jak mówi Waldemar Wysocki, właściciel i organizator tego miejsca, tworzenie tego zbioru to swoista muzeoterapia. Zarówno dla twórcy – kolekcjonera jak i dla odwiedzających. Przychodząc do tego miejsca gość ma okazję na chwilę zatrzymać się i przenieść w czasie. Zebrane przedmioty maja moc przywoływania wspomnień i przenoszenia myśli w przeszłość. To daje chwilę wytchnienia 🙂
